Rusio
| |||
 | |||
| Ĉefurbo | Moskvo | ||
| Areo | 17 100 000 km² | ||
| Loĝantaro | 143 milionoj (2012) | ||
| Monunuo | rusia rublo (RUB) | ||
| Elektro | 220V / 50Hz, kontaktingo eŭropa | ||
| Tel. antaŭkodo | +7 | ||
| Horzono | UTC +3 ĝis UTC +12 | ||
Rusio, Ruslando aŭ Rusujo, ruse: Россия, (Rossija), oficiale: Rusia Federacio (Российская Федерация), estas senkompare la plej granda lando en la mondo, kovrante pli ol okonon de la loĝata tera areo de la Tero, ampleksanta Orienta Eŭropo kaj norda Azio, same kiel dek unu horzonoj. Dum geografie plejparte estas en Azio, la plej granda parto de la rusia loĝantaro koncentriĝas en la eŭropa parto kaj, kulture, Rusujo estas sendube eŭropa. Granda parto de la azia parto tamen havas pli komunan rilaton kun Kazaĥio, Mongolio aŭ Nordorienta Ĉinio ol kun Orienta Eŭropo. Rusujo havas riĉaj historio kaj kulturo. Ĝi samlimas kun Norvegio, Finlando, Estonio, Latvio, Litovio, Pollando, Belorusio, Ukrainio, Kartvelio, Azerbajĝano, Kazaĥio, Ĉinio, Mongolio Nord-Koreio.
Regionoj
redaktiEn Rusio ekzistas diversaj tipoj de subjektoj, nome: 21 respublikoj, 9 regionoj, 46 provincoj, 2 federaciaj urboj, 1 aŭtonoma provinco kaj 4 aŭtonomaj distriktoj. Entute: 83.
| Centra federacia regiono (Moskvo) La plej riĉa parto de la lando kun la ĉefurbo. La enirejo por Eŭropo. |
| Nord-Kaŭkazia federacia regiono (Černozem'e (Nigra Tero)) Sude de la regiono Centra Rusio, ĝi estas fama pro sia riĉa grundo, profunda kaj nigra |
| Nordokcidenta federacia regiono Ĝi konsistas interalie el Sankta Peterburgo kaj Leningrado; |
| Kaliningrada provinco Ofte rigardata kiel parto de Nordokcidenta Rusio. La sola rusia eksklavo, Kaliningrada provinco permesas al Rusio limi kun Pollando kaj Litovio. |
| Suda federacia regiono La plej varma parto de Rusio, kun belaj urboj kiel la subtropika Soĉi, kaj Krimeo. |
| Ĉevolga federacia regiono La plej industria regiono en la tuta lando, konata pro grandskala produktado de militaj ekipaĵoj en urboj kiel Iĵevsk, kaj pro siaj riĉaj historio kaj kulturo. |
| Urala federacia regiono Unu el la plej prosperaj regionoj post Centra Rusio, konata pro produktado de multaj el la rimedoj bezonataj de la lando. |
| Siberia federacia regiono La plej granda parto de Rusio. Enirejo al Azio. |
| For-orienta federacia regiono Unu el la plej malvarmaj lokoj en la tuta Rusio, ankaŭ hejmo de la plej malvarma urbo en la mondo, Jakutsk. Universale konata pro siaj naciaj parkoj, pitoreska beleco kaj permesas al vojaĝantoj vidi la vulkanojn de Kamčatka. Bona enirpunkto por Nord-Koreio, Ĉinio kaj Mongolio. |
Urboj
redakti
Grandegaj urboj:
- Moskvo (ruse Москва́), ĉefurbo de Rusio
- Peterburgo (ruse Санкт-Петербург)
Milionurboj (kun pli ol 1 miliono da loĝantoj en 2019):
- Ĉelabinsko (ruse Челябинск), en Siberio
- Jekaterinburgo (ruse Екатеринбург), en Siberio
- Kazano (tatare Казан, ruse Казань)
- Krasnojarsko (ruse Красноярск), en Siberio
- Niĵnij Novgorod (ruse Нижний Новгород), t.e. "Malsupra Novgorodo"
- Novosibirsko (ruse Новосибирск)
- Omsko (ruse Омск), en Siberio
- Permjo (ruse Пермь)
- Rostovo ĉe Dono (ruse Ростов-на-Дону) (ne konfuzu kun la pli malgranda Rostovo ĉe la Lago Nero)
- Samara (ruse Самара)
- Ufa (ruse Уфа, baŝkire Өфө)
- Volgogrado (ruse Волгоград)
- Voroneĵ (ruse Воронеж)
Pluaj gravaj urboj:
- Arĥangelsko (ruse Архангельск)
- Ĉita (ruse Читa), en Siberio
- Irkutsko (ruse Иркутск), en Siberio
- Kaliningrado (ruse Калининград)
- Pskovo (ruse Псков)
- Soĉo (ruse Сочи)
- Tjumeno (ruse Тюмень), en Siberio
- Tomsko (ruse Томск), en Siberio
- Tula (ruse Тула)
- Velikij Novgorod (ruse Великий Новгород), t.e. "Granda Novgorodo"
- Vladivostoko (ruse Владивосток), en Siberio
Aliaj cellokoj
redakti
Komprenu
redakti
Tereno
redaktiLa rusia teritorio ĝenerale konsistas, preskaŭ tute, el vastaj ebenaĵoj kaj tre malfortaj reliefoj; krudaj montaj areoj etendiĝas nur al la limoj de rusia spaco, proksime al la sudaj limoj (Kaŭkaza ĉeno, Altaj montoj) kaj en la Malproksima Oriento, kiu ja estas tre malglata areo laŭ geologia vidpunkto. La plej altan altecon atingas la kaŭkaza montaro per la monto Elbrus (5.642 m).
Preskaŭ la tuta eŭropa parto, same kiel okcidenta Siberio, konsistas el ebenaĵoj; ilin apartigas la montoj Uraloj. Dum la eŭropa parto (nomata Sarmata Malaltebenaĵo) estas ofte interrompita de tre modestaj reliefoj (Centra Rusa Altaĵo, Moskvaj Altaĵoj, Volgaj Altaĵoj inter la plej gravaj), la Okcidenta Siberia ebenaĵo estas grandioza ebena areo.
Centra Siberio praktike koincidas kun la samnoma altebenaĵo, kiu, kvankam kun modestaj altitudoj (kulminantaj je 1 700 m ĉe sia ekstrema nordo) etendiĝas sur preskaŭ kvar milionoj da kvadrataj kilometroj. Orienta Siberio kaj la Rusia Malproksima Oriento, aliflanke, estas ĉefe montaj areoj, ĝenerale tre krudaj, kiuj povas atingi konsiderindajn altecojn (ili atingas 5.000 m en la plej altaj pintoj de Kamčatka).
La marbordoj etendiĝas dum kelkdek miloj da kilometroj kaj estas plejparte malaltaj krom en iuj areoj frontantaj al la Pacifiko. Estas multaj maraj basenoj, kiuj banas la marbordojn: okcidente Rusio frontas mallongan parton de la Balta Maro, dum oriente la Pacifiko formas la vastajn basenojn de la Ohototska Maro kaj de la Beringa Maro; la longa arkta marborda strio estas dividita en grandajn sufiĉe dikajn duoninsulojn (inter la plej grandaj tiu de Tajmiro, Gidao kaj Jamalo) kiuj formas la basenojn de la Blanka Maro, la Kara Maro, la Laptev-Maro, la Orienta Siberia Maro.
La ĉefaj insuloj estas la Novaya Zemlya, la Tero de Franz Joseph, la Novaj Siberiaj Insuloj, la Insulo Vrangelo kaj, sur la Pacifiko, la Kuriloj kaj Sahaleno.
La ĉefaj rusiaj riveroj estas Volgo (3531 km), kiu drenas grandan parton de la eŭropa parto de la teritorio, kaj la tri ĉefajn siberiajn riverojn: la Ob '(4070 km), la Enisejo aŭ Jenisejo (4750 km) kaj la Lena al kiu aldoniĝas, kvankam kun iomete pli malgrandaj dimensioj, la Amuro kaj la Kolima. Ekster ĉi tiuj riveroj, kiuj havas tutmondan signifon, estas dekoj da aliaj riveroj pli ol 1 000 km longaj.
Koncerne la lagojn, escepte de la du plej grandaj, situantaj ĉe la sudaj limoj (Kaspia Maro kaj Bajkalo), la plej grandaj situas en la eŭropa parto; ili estas averaĝe malprofundaj, pro la malforta ondado de la teritorio (Ladoga, Onega, Il'men ', Lago de la Ĉudoj).
Historio
redaktiLa rusa identeco devenas de la mezepoko, ĝia unua ŝtato konata kiel "Kieva Rusio" kaj ĝia religio enradikiĝinta en la bizanca kristanismo, kiu estis adoptita de Konstantinopolo. Tamen ĝi ne estas konsiderata parto de la eŭropa fluo ĝis la regado de la caro Petro la Granda, kiu regis ĝis 1725. Li estis profunde eŭropisma kaj la unua caro vizitanta Eŭropon en la strikta senco.
Petro la Granda fondis la Rusian imperion en 1721, kvankam la dinastio Romanov regis ekde 1613. Petro, unu el la plej karismaj kaj fortaj gvidantoj de Rusio, konstruis la fundamenton de la imperio sur centra kaj aŭtoritatema politika kulturo, devigante "okcidentigon" "de la nacio. Tial li translokiĝis la mezepokan kaj insulan ĉefurbon de Moskvo al Peterburgo, urbo konstruita per la forto de lia volo kaj la forto de sia trezorejo. Surbaze grandparte de la stiloj de Francio kaj Italujo, Sankt-Peterburgo iĝis konata kiel "Fenestro al Okcidento" de Rusio kaj adoptis la kostumojn kaj stilon de la reĝaj kortegoj de Okcidenta Eŭropo, ĝis la punkto adopti la francan kiel la preferatan lingvon.
La Rusia Imperio atingis sian pinton ĉe la fino de la 18-a kaj 19-a jarcentoj, produktante multajn buntajn kaj prilumitajn figurojn, kiel Catalina la Granda, Dostojevskij kaj Tolstoj. Tamen la breĉo inter la aŭtoritata dinastio kaj ĝiaj regatoj fariĝis pli evidenta kun ĉiu generacio. Fine de la 19a jarcento, politikaj krizoj sekvis rapide, per ribeloj kaj subpremoj ligitaj en malvirta rondo de morto kaj malespero. Fojaj provoj de la Romanovoj kaj la privilegiaj klasoj reformi la socion kaj plibonigi la kondiĉojn de la malaltaj klasoj ĉiam finiĝis en fiasko. Rusujo eniris la unuan mondmiliton en la kuniĝo de la Triobla Interkonsento, kiel aliaj eŭropaj imperioj, kun katastrofaj rezultoj por si mem. Caro Nikolao la 2-a kaj lia edzino, nevino de reĝino Viktorio, montriĝis netaŭgaj, malfortaj kaj distritaj de personaj tragedioj kaj la militaj ŝarĝoj. La registaro montriĝis nekapabla bremsi la rusian revolucion de 1917. Deponita kaj tenata sub hejma aresto, Nikolao, Alexandra kaj iliaj infanoj, kaj kun ili la dinastio Romanov, estis ekstermitaj per pafiloj en la kelo de la grandbieno en Jekaterinburg kaj entombigitaj en anonimaj tomboj, kiuj estis trovitaj post komunismo kaj enterigitaj denove en la Katedralo de Sanktuloj Petro kaj Paŭlo en Sankt-Peterburgo.
Komunisma periodo
redaktiLa 1-a Mondmilito distordis la registarajn kaj sociajn instituciojn de imperia Rusio, ĝis la rompopunkto de la Revolucio en 1917. Sekvante mallongan provizoran registaron gviditan fare de socialdemokrato Alexander Kerensky, la bolŝevika frakcio de la marksista komunista partio de Vladimir Lenin transprenis potencon, retiriĝante Rusion de milito, kaj purigante ĝin de religiaj, politikaj disidentoj, aristokratoj, burĝoj, riĉaj kulakoj kaj sendependaj agrikulturaj klasoj. Brutala civila milito inter la "Ruĝa Armeo" de la komunista komando kaj la "Blanka Armeo" de la nobelaro kaj burĝaro daŭris ĝis la fino de la 1920-aj jaroj. En siaj jaroj de potenco, Lenin uzis la Ruĝan Armeon, la internan sekurecan aparaton kaj la Gvidado de la Komunista Partio por ekstermi kaj malliberigi milionojn da politikaj kontraŭuloj, lanĉi kampanjon de teruro por certigi striktan komunistan ortodoksecon, sekurecan kontrolon super la fragmentoj de la malnova Romanov-imperio, kaj "kolektivigi" farmistojn kaj agrikulturon en gigantaj ŝtataj bienoj.
La revolucia ŝtato ne estis rekte regata de la oficialuloj respondecaj pri kontrolado de la registaro, kiu estis establitaj en la nomo de la Unio de Sovetaj Socialismaj Respublikoj (Sovetunio). Registaro, en la komune komprenita senco, estis plejparte sensignifa dum la jaroj da komunista kontrolo. La vera potenco kuŝis en la gvidado de la Komunista Partio, la Ruĝa Armeo, kaj la interna sekureca aparato (sekreta polico).
Post la morto de Lenin en 1924, okazis potenca lukto por la bolŝevika gvidado, kaj Josef Stalin estis la nova emerĝanta gvidanto de la komunista partio kaj diktatoro de Sovetunio. La brutala Stalin-epoko (1928-1953) estis markita de ondoj de "elpurigoj" en kiuj suspektataj disidentoj en la registaro, la partio, la Ruĝa Armeo kaj eĉ la sekurecaj taĉmentoj estis mortigitaj aŭ ekzilitaj al la "gulagoj" (prizonkampoj), kun malmultaj aŭ neniuj pruvoj. Krom sekvado de la devigita kolektivigo de Lenin de agrikulturo kaj detruo de privata proprieto kaj ekonomia libereco, Stalin enkondukis senkompatan ekonomian sistemon ("socialismo en unu lando"), kiu rapide industriigis Sovetunion. Kvankam rigardita kiel malpli idealisma ol lia antaŭulo, Stalin senĉese celis la internacian revolucion per rus-centrita Komintern, kontrolo de la komunistaj partioj de fremdaj landoj, kaj fremda spionado.
La dua mondmilito, laŭ la sovetia vidpunkto, abrupte komenciĝis per la eniro de Stalin al neagresa pakto kun nazia Germanio. La traktato, kiu skuis okcidentajn registarojn ĝis la kerno, mirigante la maldekstrulojn en Eŭropo kaj Ameriko, donante al Hitler liberecon por lanĉi la militon kontraŭ Pollando, Francio kaj Anglio. La Pakto ankaŭ permesis al Sovetunio invadi kaj rekonkeri neŭtralan Finnlandon kaj repreni la tutan orientan Pollandon, post la germana invado en 1939. Finfine, en junio 1941, post konkerado de Francio kaj la plej granda parto de la resto de Okcidenta Eŭropo , Hitler turnis sin kontraŭ sia iama aliancano kaj invadis Sovetunion. Ŝanĝo de necesa alianco kun okcidentaj nacioj estis esenca en la malvenko de naziismo en 1945. La sangaj kampanjoj de la Ruĝa Armeo sur la orienta fronto, kiuj finiĝis kun la kapto de Berlino, rezultigis je pereo de pli ol 27 milionoj da civitanoj de Sovetunio, plej multaj el ili civilaj viktimoj, aŭ soldatoj ĵetitaj en terurajn terajn batalojn.
Je la fino de la dua mondmilito, Sovetunio rapide moviĝis por establi kontrolon pri la tuta Orienta Eŭropo. Ĝi reaneksis la baltajn ŝtatojn kaj establis komunistajn reĝimojn en orienta Germanio, Pollando, Ĉeĥoslovakio, Hungario, Bulgario, Jugoslavio, Rumanio kaj efike frakasis politikajn disidentojn. En Azio, li ankaŭ helpis instali komunistajn registarojn en Mongolio, Ĉinio, en norda Vjetnamio kaj en Nord-Koreio. Okcidentaj kritikistoj priskribis Sovetunion kaj ĝiajn eŭropajn kaj aziajn "satelitojn" kiel kaptitajn malantaŭ "fera kurteno" de totalismaj ekonomioj kaj senkompataj estroj. Komunista Partio de Jugoslavio sukcesis starigi iom da sendependeco de Moskvo, sed la ribeloj en Hungario (1956) kaj Ĉe Ĉeĥoslovakio (1968) estis senkompate estingitaj.
Post la morto de Stalin en 1953, sovetia peza kaj milita industrio povus daŭre kreski sub Georgy Malenkov (1953-1955) kaj Nikita Hruŝŝov (1955-1964), posteuloj de Stalin kiel ĝenerala sekretario de la partio. Kvankam oni provis produkti konsumvarojn, la klopodoj kutime malsukcesis, kaj Sovetunio daŭre luktis sub la jugo de kolektivigo kaj totalismo. En 1956, Hruŝŝov kondamnis la ekscesoj de la reĝimo kaj Stalin kaj komencis sian kampanjon celantan malstalinigi la ekonomion kaj socion de Sovetunio. La rezultoj estis diversaj, kaj Hruŝŝov mem estis eksigita. En 1960, Sovetunio komencis la spacan kuron kaj estis la unua, kiu lanĉis sateliton (Sputnik), vivantan estaĵon (la hundo Laika) kaj homon (Yuri Gagarin) en la spacon. Sovetunio atingis sian pinton en la milita, diplomatia kaj industria sferoj dum la jaroj de Leonid Breĵnev (1964-1982). Sed daŭra koruptado kaj ekonomia ioma misfarto kondukis al krizo, kiu finfine puŝisis ĝeneralan sekretarion Mihaail Gorbaĉov (1985-1991) enkonduki glasnost (travidebleco) kaj perestrojkon (limigita ekonomia libereco). Liaj iniciatoj senintence liberigis fortojn, kiuj fine disigis la imperion en decembro 1991. La eŭropaj satelitoj liberigis sin de la regado de Sovetunio kaj de iliaj lokaj komunistaj gvidantoj; Ankaŭ Sovetunio kolapsis naskante 15 sendependajn landojn.
Post la komunismo
redakti
.
La Rusia Federacio eliris el Sovetunio, akompanita de ŝtormo de problemoj. La unua estro de la nove formita nacio estis Boris Jelcin, kiu ekregis post puĉa provo de la KGB. Jelcin plejparte sukcesis transdoni kontrolon de la lando de la malnova sovetia elito al sia propra oligarkia aparato. Jelcin estis karisma gvidanto vaste subtenata de la Okcidento, sed lia registaro montriĝis malstabila. Ondo de ekonomia malfacilaĵoj kaŭzitaj de la provo enkonduki senkritike reformoj inspiritaj de la ideologioj de okcidento sen sufiĉe konsideri la konkretaj lokaj kondiĉoj ruinigis la rusan ekonomion kaj lasis la militistaron subfinancita kaj sendisciplina. Dum tiu periodo, rusia organizita krimo kaj ĝia rilato kun la registaro, tiam universale rekonita kiel korupta kaj nekompetenta, prenis pli grandan kontrolon de la nacio. Ironie, antaŭ ol preni la povon Jeltsino deklaris Rusion kiel "la plej granda mafia ŝtato en la mondo", sed tio fakte vere realiĝis dum sia regadperiodo.
Rusio ankaŭ militis kontraŭ ĉeĉenaj separatistoj, kio havis ruinigajn konsekvencojn por la jam malforta rusia ekonomio. Ĝeneraligita korupto, malriĉeco kaj grandskalaj politikaj kaj sociaj problemoj fine devigis Jelcin rezigni, kaj Vladimir Putin finis sian restantan mandaton (januaro-aprilo 2000) kiel prezidanto. Eksa oficiro de KGB sub la komunisma reĝimo, kaj estro de la rusia spionservo sub Boris Jelcin. Putin trudis sian personecon kaj volon al la ribelemaj kaj krimaj kvartaloj, tiel stabiligante la landon, sed estis forte kritikita en okcidento oficiale pro sia aŭtoritata konduto, sed kompreneble ankaŭ pro la timo vidi rekrei sufiĉe fortan Rusion. Pro la samaj motivoj la rusoj reelektis Putin denove vidante la plibonigojn en la lando. Post finado de sia konstitucia periodo (2000-2008), Putin eksiĝis kiel prezidanto sed daŭre regis la registaron per sia konsekrita posteulo, Dmitry Medvedev. Nesurprize, Putin transprenis la prezidantecon denove, kiam en 2012 li denove elekteblis.
Ekde 2000, sub la rekta kaj nerekta regado de Putin, la ekonomio resaniĝis post la krizo, danke ankaŭ al kvinobla pliigo de la prezoj de krud-materialoj, pri kiuj Rusio eksportas abunde. Inflacio falis de trioblaj ciferoj al unuopaj unuoj, malriĉeco reduktiĝis, kaj Rusio reaperis kiel ekonomia, politika kaj milita potenco. Ĉi tion oni ofte nomas "rusa miraklo".
Hodiaŭ moderna Rusio ankoraŭ ne plene resaniĝis post la monda krizo, de la lastaj jaroj, kun inflacio kiu en Rusio estas denove kreskanta; ankoraŭ malfacilas kontraŭbatali senbridan korupton, subkonkurencan politikan sistemon, demografian krizon kaj la malkreskon de ekonomia konkurencokapablo. La rusoj ankoraŭ necesaa akordigi la sukcesojn de Putin kun liaj totalismaj kaj memfestaj impulsoj. Tamen la rusoj atingis multe pli bonan vivmanieron post la falo de Sovetunio.
Etnoj
redaktiKlimato
redaktiRusujo esence dividiĝas de nordo al sudo inter la sekvaj klimatoj:
- polusa aŭ subpolusa sur la nordaj marbordoj banitaj de la Arkta Oceano, kovritaj de la tundro
- malvarma temperita, en granda parto de Siberio kaj nordeŭropa Rusio, kovrita de la tajgo, la arbaro kiu regas la rusan pejzaĝon
- kontinenta propra, kun malalta pluvokvanto, tipa por la suda parto, regata de la stepo
- humida subtropika, en la mallonga marborda parto ĉe Nigra Maro
Eniri
redakti
La 1-an de aŭgusto 2023 en Rusio ekfunkciis elektronikaj vizoj, kiujn rajtas ricevi civitanoj de 55 landoj. Por ricevi la vizon necesas plenigi enketilon en speciala retejo, alŝuti skanaĵon de la pasporto kaj ciferecan foton, kaj pagi proksimume 50 dolarojn.
La vizo devas esti petita ne malpli ol 4 tagojn antaŭ la planata alveno al Rusio. Ĝi validas 60 tagojn post la ricevo kaj ebligas dum tiu ĉi periodo resti en Rusio 16 tagojn. La vojaĝanto povas veni per aviadilo, ŝipo aŭ surtera veturilo tra unu el limkontrolejoj, menciitaj en respektiva listo. La listo ne estas politike motivita, do la eblecon facile vojaĝi al Rusio kaj persone konatiĝi kun la lando kaj ĝiaj loĝantoj ricevos ankaŭ civitanoj de la eŭropaj landoj, kiuj ne plu eldonas turistajn vizojn por la civitanoj de Rusio.
Eniri avie
redaktiEniri trajne
redaktiEniri buse
redaktiEniri piede
redaktiTransportiĝi
redaktiVidi
redakti
Fari
redaktiFestotagoj
redaktiLa listo de festotagoj en Rusio estas dividita en federaciaj kaj regionaj festoj, kiuj povas esti etnaj, historiaj, profesiaj kaj religiaj. La unuaj du tipoj estas tutlandaj liberaj kaj devas esti konsiderataj dum planado de vojaĝo. Ĉi tiuj estas oficialaj festotagoj en Rusia Federacio:
- Novjaraj Festotagoj (1–5 januaro) ofte kunfandiĝas kun Kristnasko kaj sumas pli ol unu semajnon liberan.
- Ortodoksa Kristnasko (7 januaro).
- Tago de Patrujo-Defendanto (23 februaro).
- Internacia Virina Tago (8 marto).
- La Tago de Printempo kaj Laboro (1 majo).
- Venkotago (9 majo).
- Tago de Rusio (12 junio).
- Tago de Popola Unueco (4 novembro).
Komuniki
redaktiLa rusa estas la sola oficiala tutŝtata lingvo tial ĝi estas la "lingua franca" por komuniki tra la tuta lando. Rusoj fieras pri sia lingvo, kiu estas parto de la slava lingva familio. Precipe ĝi apartenas al la subgrupo de orientslavaj lingvoj, tre proksima al la ukraina kaj la belorusa, sed kompreneble ne tro malproksima al la aliaj slavaj lingvoj, kiel la bulgara, la Kroata, la Ĉeĥa (por mencii kelkajn). Ili ne estas reciproke kompreneblaj, sed tamen iomete similas. La rusa estas konsiderata unu el la plej malfacile lerneblaj lingvoj, ĉefe pro tre komplika gramatiko. Tamen ĝi estas malpli malfacile lernebla ol aliaj parencaj lingvoj. Ne estos facile lerni la lingvon en mallonga tempo; tial eble taŭgas koncentriĝi pri lernado de iuj kliŝoj kaj la cirila alfabeto (ekzemple ресторан estas skribita restoran en la latina alfabeto, kio signifas "restoracio") por havi la eblon rekoni stratnomojn, etikedojn kaj publikajn ŝildojn. Konatiĝi kun cirila estas ege utila, ne nur por Rusio, sed por kelkaj aliaj landoj, kaj per si mem ne aparte komplika.
La angla iĝis nuntempe lernita de multaj junuloj en Rusio, sed for de Moskvo kaj Sankta Peterburgo, ĝi estas preskaŭ tute neekzistanta, do estas bone teni kun si frazlibro por prepariĝi al iu malrapida komunikado kune kun multe da gesta interpretado.
